Van 19 tot 26 september heb ik een kampeer- en hiking-expeditie gemaakt in Sarek Nationaal Park in het noorden van Zweden. Sarek wordt vaak Europa's laatste echte wildernis genoemd. Een droomavontuur voor de echte natuurliefhebber. Het uitgestrekte nationaal park heeft geen toegang via autowegen en kan alleen te voet (50 km lopen) of per helikopter worden bereikt. De groep verzamelde zich in Jokkmokk en de openingszin van gids Matti was: "Het weer wordt verschrikkelijk. Storm, regen, sneeuw en lage temperaturen". De volgende dag werd de groep na een wiebelige helikoptervlucht veilig gedropt in de prachtige delta van de Rapavallei.
Into the wild.
De eerste tekenen van de dieren die hier leven zijn de sporen van een bruine beer. Welkom in Sarek.
De herfstkleuren zijn geweldig en de verkleurde bladeren aan de berken lijken goud in het warme zonlicht. Er ligt verse sneeuw op een berg in de verte, wat een mooie combinatie is met de blauwe lucht en gele bladeren.
We wandelen langs de Raparivier met onze zware rugzakken met tenten, slaapzakken en voedsel voor de komende 6 dagen. We maken ons eerste kamp op in een berkenbos dicht bij de oever van de rivier.
Elk groepslid moest een blauwe zak dragen met keukenspullen en voedsel. Dat was 5 kg extra met Knäckebröd, pasta, koekjes, brood, kaas in plakjes en tubes, muesli, oploskoffie en meer lekkers. Gelukkig eten we veel en dat verlaagt het gewicht dagelijks.
De volgende dag was het weer, zoals verwacht, veranderd en hadden we wat sneeuw- en regenbuien.
Een nieuwe ochtend. Ik was vroeg uit de warme slaapzak gekropen om hopelijk een eland te spotten. Die vond ik niet, maar zag wel een mooie zonsopkomst boven de berg Nammásj en de Rapa-rivier.
We laten de tenten staan in het kamp en maken een wandeling met lichte bepakking van 8 uur en 11 km. Opnieuw met een paar prachtige uitzichten.
Het wandelen met deze groep door overweldigende landschappen deed me denken aan The Fellowship of The Ring.
Na een pittige klim en afdaling bereiken we dit uitkijkpunt. Opnieuw doen we een poging om elanden (door sommigen in het Engels "elks" genoemd) te spotten in de vallei beneden. Helaas weer zonder succes. Toch moeten ze ergens zijn. We hernoemen de Sarek Elks tot Somewhere Elkse. Tot nu toe hebben we alleen sporen en poep van elanden, rendieren en bruine beren gevonden.
Op de ochtend van woensdag 23 september werden we getrakteerd op een mooi laagje verse sneeuw.
Winterkamperen in september ziet er zo uit.
Het kamp verplaatsen onder deze weersomstandigheden was geen goed plan, dus we maken opnieuw een wandeling met lichte bepakking (6,5 uur, 4 km).
In de loop van de dag smelt de sneeuw.
Na de korte wandeling lopen we aan het eind van de middag nog een klein stukje in de buurt van het kamp om te proberen een eland te vinden. Nadat we een open plek zijn overgestoken ziet de achterste in de rij, Theda, ineens een grote eland staan. Eindelijk hebben we er één gevonden. Wat zijn we allemaal blij en opgelucht.
De elanden in Sarek zijn de grootste die in Europa voorkomen. Omdat er hier niet op ze wordt gejaagd zijn ze niet schuw, maar blijkbaar toch erg moeilijk te vinden. Nadat de eland is gaan liggen, kunnen we voorzichtig dichtbij hem komen. Wat een kanjer is het. De echte koning van Sarek.
Onze geluksdag was nog niet voorbij. Er volgde een heldere avond en toen het donker was werd de meest fantastische noorderlichtshow boven ons vertoond. Letterlijk niet van deze wereld.
Wat een dag.
Episch. Onwerkelijk. Wonderschoon.
Ondanks het late genieten van het noorderlicht de vorige avond, stonden mijn vriend Arjen en ik om 6 uur op om te kijken of de eland nog in de buurt was. Hij was er niet meer. Waarschijnlijk hebben we te luid gejuicht tijdens het genieten van het noorderlicht en heeft hij een rustiger slaapplekje verderop gezocht. Maar we hadden wel een prachtig zicht op de besneeuwde berg in het eerste ochtendlicht (Alpenglow).
Voor de laatste dag van de expeditie staat een beklimming van de berg Nammásj op het programma, waar vandaan we een mooi uitzicht over de delta kunnen hebben. Er is echter een beperkt zicht door de laaghangende bewolking en binnen een half uur begint het ook nog flink te sneeuwen.
De laatste dag van het avontuur is aangebroken. Het heeft de hele nacht gesneeuwd en we moeten de tenten inpakken en de glibberige steile afdaling maken.
Nadat we allemaal veilig en ongeschonden de vallei hebben bereikt, heb ik weer tijd en energie om foto's te maken. De patronen van de sneeuw op de strandjes langs de rivier zijn erg mooi.
Dan horen we een tsjak-tsjak-tsjak-geluid in de lucht. Een vreemd geluid uit de bewoonde wereld na zoveel dagen in de stilte. Het is de helikopter die ons komt halen om ons terug te brengen. Ik wil nog helemaal niet weg uit Sarek!
De uitzichten vanuit de helikopter over het besneeuwde Zweedse gebergte zijn verbazingwekkend.
We keren terug naar Jokkmokk guesthouse, trekken onze wandelschoenen en outdoorkleding uit en genieten van een welverdiende douche. Daarna een prima diner met wijn gemaakt door Kaisa. De volgende dag is het laatste ontbijt en daarna nemen we afscheid.
Woorden kunnen niet beschrijven wat we samen hebben beleefd. We begonnen een week geleden als vreemden en nu zijn we goede vrienden die deze wilderniservaring voor altijd zullen herinneren.
Ik had nog nooit een meerdaagse kampeer-en hikingtocht gemaakt en ik wilde dit minstens een keer in mijn leven doen voordat het niet meer kan. Ook een bezoek aan het geheimzinnige en bijna onbereikbare Sarek was een lang gekoesterde wens.
Omdat dit geen fotoreis was had ik een minimale uitrusting bij me. Een camera (Nikon D500), een f2.8/11-16mm lens en een f2.8/70-200mm lens. Samen met een klein carbonstatief en 5 volle accu's woog dit toch nog 5 kg.
Tot slot wil de volgende personen bedanken: Frida van WildSweden, gids Matti en Stina van Jokkmokkguiderna, en Kaisa van het Jokkmokk guesthouse Villa Åsgård.
En last but not least natuurlijk een enorm dankjewel voor de teammaatjes Matti, Theda, Bernd, Arjen, Janet, Tomaso and Marco voor alle hulp, ondersteuning, teamwerk, pret, grappen, gesprekken, vriendelijkheid en samenwerking.
Tack så mycket. Het was geweldig!
Gids Matti heeft tijdens de expeditie gefilmd en heeft de film gepubliceerd op het YouTube-kanaal van Jokkmokk Guiderna.
